مطالعه اثرات اولئوروپین بر بافت غدد پروستات و سمینال وزیکول در موش‌های صحرایی دیابتی‌شده با استرپتوزوتوسین

بیماری دیابت موجب سوء عملکرد دستگاه تناسلی، اختلال در اسپرماتوژنز و نیز کاهش تعداد اسپرم، تستوسترون سرم و حجم مایع سمینال می­گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر اولئوروپین بر تغییرات بافتی در غدد پروستات و سمینال وزیکول موش­های صحرایی دیابتی­شده، بود. بدین­منظور، تعداد 30 سر ­موش صحرایی نر نژاد ویستار در 3 گروه 10تایی درنظر گرفته­ شد که شامل گروه‌های کنترل، دیابتی­شده و تیمار بودند. گروه تیمار پس از ایجاد دیابت بااسترپتوزوسین، اولئوروپین را با دز 500 میلی­گرم بر کیلوگرم به‌­مدت 28 روز از طریق گاواژ دریافت کرد. در پایان دوره، از گروه­های مختلف نمونه­های بافتی از غدد پروستات و سمینال وزیکول اخذ و پس از تهیه برش و رنگ­آمیزی معمول هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج بررسی مورفولوژیکی بیانگر افزایش ترشحات، افزایش معنی­دار قطر واحدهای ترشحی و کاهش معنی­دار بافت همبند بینابینی در غدد پروستات و سمینال وزیکول در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی بود (05/0p<). نتایج هیستومورفومتری نیز نشانگر افزایش معنی­دار ارتفاع اپیتلیوم و قطر توبول­های پروستات و ارتفاع اپیتلیوم سمینال وزیکول در گروه تیمار نسبت به گروه دیابتی بود (05/0p<). هم‌چنین نسبت وزن غدد مورد مطالعه به وزن بدن در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی افزایش معنی‌‌داری داشت (05/0p<). این مطالعه نشان داد که تجویز اولئوروپین از تغییر‌ات بافتی ایجادشده توسط دیابت در غده پروستات و سمینال وزیکول موش‌‌ صحرایی جلوگیری می‌کند.